Aalan-boerderij De Aalan-boerderij ligt in de Lauvdalen-vallei, die wordt omringd door majestueuze bergen, waarop in de zomer omhoog en omlaag klimmende geiten te zien zijn. Tove en Knut wonen hier al twintig jaar. Wat ooit begon als kleine geitenboerderij is uitgegroeid tot een bedrijf met maar liefst 200 geiten. Iedere zomer stromen hordes toeristen hierheen om kaas te kopen en bergwandelingen te maken. De kaas van Tove en Knut is in de wijde omgeving bekend en de prijzen die het tweetal heeft binnengesleept, zijn niet meer op een hand te tellen. Wie geen tijd heeft om de boerderij te bezoeken, kan hun kaas in diverse restaurants op de Lofoten proeven. De boerderij is bovendien de grootste kaasleverancier van de Noorse cruisemaatschappij Hurtigruten.
Ook is er een klein café dat in de zomer geopend is, waar gasten rustig kunnen zitten en de geur van versgeplukte kruiden kunnen opsnuiven terwijl ze het kaasproductieproces volgen. Dankzij de samenwerking met een paar andere boerderijen in de vallei, zijn er nu parkeerplaatsen beschikbaar voor iedereen die een van de wandelroutes in de buurt wil uitproberen. Hoewel het mogelijk is om in je eentje te wandelen, kunnen bezoekers ook een gids inhuren en samen te voet of te paard op weg gaan. Dit alles kan dankzij de boerderijen worden gecombineerd met lokale culinaire ervaringen.
Paleo Arctic Voor wie niet lang op de Lofoten blijft, maar wel het fantastische eetaanbod wil ervaren, is een ontbijt bij het Paleo Arctic-restaurant-in Svolvær ideaal. Het ontbijtbuffet bestaat uit voedsel verzameld uit de zee en de bergen en van het land. Gerookt lams- en walvisvlees wordt gecombineerd met lokaal geproduceerde kaas, klipvis, zure haring, klassieke Noorse wafels met bruine kaas en gerookte kabeljauwkaviaar.
“De weilanden in de bergen zijn puur en van hoge kwaliteit, wat de kaas zijn bijzondere karakter geeft. Dit geeft op zijn beurt de kaas zijn kenmerkende smaak. Hoewel we traditionele recepten gebruiken, ontwikkelen we ons ambacht door te vertrouwen op innovaties uit andere culturen. Dat is het geheim achter onze kazen,” legt Tove uit.
Er komen hier nu niet alleen toeristen in de zomer, maar het hele jaar door. Het is echt geweldig dat mensen hier zelfs tijdens de donkere dagen van het jaar langs willen komen
Maren Anna In het piepkleine vissersdorpje Sørvågen op het eiland Moskenesøya maakten we kennis met kok Tommi en zijn vriend Petter, een visser. Een aantal keer per week vist Petter in zijn eentje of samen met toeristen en geeft hij zijn vangst aan het restaurant. We hadden het geluk dat we langskwamen in het kabeljauwseizoen, dat van januari tot april duurt, waardoor we met Petter mee op vistocht konden. Het gevoel van onze eigen kabeljauw vangen op de volkomen rustige oceaan met de zon op ons gezicht zullen we nooit vergeten. In de avond namen we plaats in het restaurant en genoten we van de vis die we eerder op de dag nog met liefde en onze nieuwe vaardigheden hadden gevangen: een gebeurtenis die we ons ongetwijfeld nog jaren zullen herinneren. Als jongeman vertrok Tommi Bjørnsen uit de Lofoten om op het vasteland alles over de kunst van het koken te leren. Om meester te worden in zijn vak, werkte hij jaren in verschillende beroemde restaurants in Oslo, om daarna terug te keren naar de Lofoten en het Maren Anna-restaurant in Sørvågen van zijn ouders over te nemen. “Met lokale ingrediënten die typisch zijn voor de Lofoten en mijn ervaring op het vlak van de Franse keuken, serveer ik nu waar ik het meest van houd: Scandinavische gerechten verfijnd met invloeden uit de hele wereld” zegt Bjørnsen. Petter Thoresen is de baas van Nordic Fishing Adventures. Hiermee biedt hij alles aan tussen vistochten van 3–4 uur en complete avonturenpakketten inclusief overnachting en de mogelijkheid om zelf gevangen vis klaar te maken met de koks van Maren Anna. “Als het kon, zou ik al mijn tijd op de boot doorbrengen, maar op dit moment ben ik hier maar zes van de zeven dagen”, zegt Thoresen lachend.
Van zee naar het land en op de tafel
De kunst om gebruik te maken van de middelen die de zee en de bergen te bieden hebben, is altijd belangrijk geweest op de Lofoten. Vroeger was dit noodzakelijk om te kunnen overleven, maar tegenwoordig is het vooral een manier om tradities in stand te houden en de grote diversiteit van het gebied te tonen.
8
9
